آئین مستان

رنگ خونه، آسمونه، دل عاشقای عالم / یکی میگه، از توی عرش، رسیده ماه محرم

ماه لیلی، ماه مجنون، ماه بیقراریامون / ماه غصه های زینب، ماه سینه زنی هامون

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

اشک نم نم، شال و پرچم، رسیده ماه محرم / دل خسته، باز دوباره، میخونه روضه دما دم

تو دل یه مرد تنها، زده غصه هاشو کوفه / زیر لب زمزمه داره، یا حسین میا به کوفه

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

بیقرارم بی بهارم، یار و یاوری ندارم / از غریبی صورتم رو، رو دیوار غم میذارم

مردمان شهر کوفه، غیرت و وفا ندارند / مهمونه عزیزشون رو، تشنه و تنها میذارند

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

میا کوفه گل زهرا حرفای بدی شنیدم / تو دسته یه حرومی، تیرای سه شعبه دیدم

دختری میگفت به باباش، حرفایی پر از شراره / سوغاتی باید برا من بیاری یه گوشواره

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

یکی میگفت علی اکبر، جوونه و خوش قد و بالاس / حرمله با خنده میگفت، می بینمت یه روز عباس

این جماعت که از حیدر، جز وفا چیزی ندیدند / برای معجر زینب، نقشه ی بدی کشیدند

حسین وای

اینان که حرف بیعت با یار میزنند / آخر میان کوچه مرا دار میزنند

اینجا میا که مردم مهمان نوازشان / طفل تو را به لحظه دیدار می زنند

دیدم برای آمدنت روی اشتران / چندین هزار نیزه فقط بار میزنند

اینجا برای کشتن طفل سه ساله ات / هر لحظه حرف سیلی و مسمار میزنند

فتوای خون نسل علی شد حلال را / هر شب به روی ماذنه ها جار میزنند

آقا نیا که آخرش این شور چشماها / تیری به صحن چشم علمدار میزنند

میا که نقشه کشیدند مردمان یهود / برای بردن خلخال پای دختر تو

میا که نیزه فروشان شهر میخوانند / دعای رزق به پای گلو و حنجره تو

میا که نعره کشان سوی تو روانه شدند / برای هلهله پیش علی اکبر تو

عمود آهن و نیزه فراهم آوردند  / برای فرق علمدار و چشم حیدر تو

میا که حرمله دارد سه شعبه میسازد  / برای بوسه گرفتن ز حلق اصغر تو

دوباره بیرق عزا در انتظار خانه هاست

در انتظار خانه ها دوباره بیرق عزاست

دوباره عطر و بوی بی قراری است که در نسیم کوچه هاست

و در میان خانه ها و کوچه های مه گرفته خانه ایست

که شعبه ای زعرش کبریاست و سالها و سالهاست

در این سئوال بی جواب مانده ایم خانه ی دوست کجاست

کجاست رواق منظر نگاهم آشیانه شماست

کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی شماست

بیا به هیئت خصوصی دلم، که روضه خوان آن خداست

دوباره بیرق و علم کتیبه های محتشم

دوباره شور و عشق و اشک، دوباره ماجرای مشک

دوباره پرسشی که سالهاست با دل آشناست

خانه ی دوست کجاست

به اسم رب الوفا

از مسلم نامه ای

به زاده ی مرتضی

آقا سلامٌ علیک

اما بعد از سلام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

کاشکی میشد که نامه ات پیک رهایی باشه

وقتی رسید به دستت هنوز یه راهی باشه

کاشکی میشد ببینی الان کجای کارم

شبیه یک غریبه تو کوچه ها آواره ام

اینجا دلی نمونده همه شبیه سنگند

به جز منو پسرهام همه تو فکر جنگند

یه حرفایی شنیدم که تو خبر نداری

کاشکی میشد حسین جان دخترتو نیاری

دلبر آشنا اینجا

مسلم شده آواره ی کوچه ها

غریب و تنها شدم

فردا هم می شوم

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

به اسم رب الوفا

از مسلم نامه ای

به زاده مرتضی

آقا سلام علیک

اما بعد از سلام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

از قول من به عباس بگو که ای علمدار

تا می تونی سر راه مشک اضافی بردار

اونم باید بدونه دشمنا بی شمارن

حتی برا گلوی شش ماهه نقشه دارن

ای عزیز خدا، دستم بر دامنت

به سمت کوفه نیا

من از تو دورم ولی همراه نامه ام

جانم فدای شما

ای نامه که می روی به سوی حسین

از جانب من ببوس روی حسین

گلچین بهترین روضه و سینه زنی از شهادت حضرت مسلم بن عقیل در سالهای گذشته با مداحی حاج منصور ارضی، حاج محمود کریمی، حاج سعید حدادیان، حاج محمدرضا طاهری، حاج حسن خلج، حاج مهدی سلحشور، سید مهدی میرداماد، کربلایی حمید علیمی، عبدالرضا هلالی، حاج حسین سیب سرخی، سید مجید بنی فاطمه، جواد مقدم، حاج مهدی مختاری، حاج مهدی اکبری و احد قدمی به صورت صوتی در ادامه مطلب آماده دانلود میباشد.

السلام علیك یا اباصالح،المهدی،آجرك الله یا بقیة الله،قربون شال عزات برم آقاجان،قربون خون گریه كردنات برم آقاجان.

آقای خوب و مهربون

گل زمین و آسمون

چشاش شده كاسه ی خون

آخه محرم رسیده

خال سیاه رو گونشه

دل همه دیوونشه

شال عزا رو شونشه

آخه محرم رسیده

میخوای صداش بزنی؟آقام آقام آقام آقام

امیر عشق عالمین

چو فاطمه به شور شین

تو گریه هاش میگه حسین

آخه محرم رسیده

دلش به تاب و تبه

ز گریه ها لبالبه

به فكر عمه زینبه

آخه محرم رسیده

صدا صدای قافله است

یكی به فكر سلسله است

كمون به دست حرمله است

آخه محرم رسیده

می خوام برات بمیرم،حسین،حسین،حسین جان الهی برات بمیرم.

مسلم میگه:

بر باد داده ام همه ی آرزوی خویش

همه ی ناراحتیم برا اینه

آواره كرده ام حرمی را به سوی خویش

زانوش رو بغل گرفته بود،می گفت:

شرمندگی گرفته نفس را به سینه ام

مرثیه خوان كوچه ی تنگ مدینه ام

اینجا با یه مرد راه گرفتن این طور،همش میگم با فاطمه تو اون گوچه ی تنگ چیكار كردن،اینها رحم ندارن،مروت ندارن،مردونگی ندارن

وا مانده ام چگونه شبم را سحر كنم

ای دل بگو مراکه چه خاکی به سرکنم

 چون چاره نیست تکیه به دیوار می زنم

زانو بغل گرفته­ام و زار می­زنم

از هر درخت نخل در این شهرکینه خیز

‏هر ساقه نیزه ای شدو هر شاخه تیر تیز

 هر پاره آهن از هنر دست این دیار

یا نعل تازه­ای شده یا تیغ آبدار

‏شوری به پاست بر سر پیر و جوان شهر

صف بسته اند بر در آهنگران شهر

 اینجا تمام قافله را سنگ می زنند

حتما اسیر سلسله را سنگ می زنند

‏با پنجه­های زبر و خشن شانه می­کشند

زلف یتیم را در هر خانه می­کشند

‏می­ترسم ازگُلی که تنش خیزرانی است

ازکودکی که چهره او ارغوانی است

 اینجا سلام را ز سر بام می دهند

ناموس راکتک زده دشنام می دهند .

ای وای ای وای ای وای

میخوان بیعت بگیرن از ابی عبدالله؛ولید ملعون،مروان ملعون،ابی عبدالله رو دعوت كردن بیاید برا بیعت؛ابی عبدالله میدونه اینها چه خیال شومی در سر دارن،به جوونهای بنی هاشم فرمود من دارم میرم،شما هم با من بیایید،پشت این خونه باشید اگه دیدید خطر من و داره تهدید میكنه،صدای حسین بلند شد واردبشید ، مگر نه نیایید،ابی عبدالله وارد خونه شد،مروان ملعون رو كرد به ولید،گفت:اگه دست از حسین برداری،دیگه نمیتونی حسین رو پیدا كنی،همین جا كار و تموم كن،آقا بلند شد پیراهن این ملعون رو گرفت،گفت: زنا زاده تو میخوای من و بكشی،تا صدای حسین علیه السلام بلند شد،مسلم،با شمشیر كشیده،دوید داخل،اباالفضل علیه السلام از یه طرف،علی اكبر از یه طرف،میدونی این منظره رو حسین كجا یادش اومد،اومد مقابل لشكر ایستاد،گفت:اَین مسلم؟كجایی مسلم؟تهدید میشدم،حمله كردی،ببین این  شمشیر برهنه ها؛دور حسین داره میچرخه،چرا جوابم رو نمیدی،مگه نمیبینی من غریبم،حسین رو میخوان بكشن،.....حسین....

هستم سفیر عشق تو، اما ندارم هم نفس

در شهر این نامردمان، گردیده ام بی یارو کس

چشمان پر از اشک من، باشد گواهِ حال من

دشمن میان کوچه ها، گردد همی دنبال من

آقام حسین کوفه میا

گفتم بیا کوفه ولی، ای نور چشمان علی

شرمنده ام آقا نیا، کوفه شده شهر بلا

لب تشنه ام اما دلم، می سوزد از داغ لبت

گر آمدی ای مهربان، همره میاور زینبت

آقام حسین کوفه میا

ای دلبرو دلدار من، من بر سر دارم ببین

کوفه میا ای با وفا، جان یل ام البنین

می بینم این جا حرمله، تیرو کمانی در بر است

تیر سه شعبه دارد او، در انتظار اصغر است

آقام حسین کوفه میا

از آسمان ها جبرئیل، با بانگ ماتم آمده

ای عاشقان، ای عاشقان ماه محرم آمده

وا کربلا، وا کربلا می سوزم از هجران تو

با شد سر لطف حسین گردم شبی مهمان تو

آقام حسین کوفه میا

تا خبرآوردن مسلم كشته شده،گفتند:آقا نرو،فرمود:دیگه بعد از مسلم و هانی و قیس ابن مُسحر،تو بعضی از مقاتل خبر آوردن،یه برادر رضایی هم داشته امام حسین علیه السلام،چهارتا كشته شدن،خبر رسید،فرمود دیگه بعد از اینها، دیگه عیش و زندگی معنی نداره،اومد،فرمود دختر مسلم رو بگید بیاد،دختر غصه خوره،دختر رو تو دامن نشوند،یا ابنتی،صدای گریه ی زن ها بلند شد،فهمیدند چی شده،دیدن اشك حسین داره می ریزه روی سر این دختر،فرمود:آی دخترم دیگه خودم باباتم،میوه ی دلم دیگه دخترام خواهرتن،وقتی از دامن حسین اومد سكینه بغلش كرد،تسلیت گفت:غصه نخوری ما دورتیم،نمی گذاریم غریب باشی،غصه نخوری عمه ام نمی ذاره یتیمی رو حس كنی،آی سكینه خاتون،بی بی جان،به دختر مسلم تسلیت گفتی،بغلش كردی،تو گودال كسی بهت تسلیت گفت خانم؟كسی بود دست نوازش به سرت بكشه؟آره،یه عده تازیانه به دست اومدند،یه عده با كعب نی اومدند،حسین........